Het orgel, de kern van de kerk

Door Benoît Lobet, Deken van Edingen-Opzullik

« La musique, là où le son triomphe de n'avoir pas de sens » zijn de woorden van de Franse dichteres Marie Noël. In de liturgie is muziek zeker geen bijkomstig versiersel. Ze schept banden die oren en harten bekoren en ondersteunt zowel door middel van de menselijke stem als door muziekinstrumenten.

Onder deze instrumenten bekleedt het orgel sinds lang een bijzondere plaats in de Westerse liturgie. Wat het immers nastreeft, stemt precies overeen met de door de Kerk geprezen verbondenheid in het gebed. Ook orgelmuziek is bedoeld als een weergave van talloze stemmen, als een nabootsing van het universum. Sommigen laten hun verbeelding spreken en krijgen zelfs engelenstemmen te horen…Van volle doffe klanken tot razende rumoerige geluiden stromen de meervoudige aardse stemmen via passaten of stormen, rivieren of stromen door de beuken van onze kerken. Componisten trachten deze talrijke geluiden vast te leggen en te temmen. Dergelijke prestaties kan men bijvoorbeeld bij Bach bewonderen. Wie deze muziek vertolkt, dient eveneens als schepper op te treden daar orgelconcerten vaak improvisaties of eigen composities bevatten.

De nauwe verbondenheid tussen de daverende klanken en de fluisterende liturgie beklemtoont hoe gelukkig we ons mogen prijzen in onze streek. Men kan er steeds even halt houden en zich door universele muziek laten meeslepen.